Наука, Образование
Комментарий к книге Цвіт яблуні
Рецензия на книгу Цвіт яблуні
Dzmuchaviec
Я вельмі памылілася, калі пачала чытаць гэтую кнігу ў тралейбусе, едучы на працу. Ужо пасля першых старонак мне стала дрэнна, хацелася вывернуцца навыварат, выцягнуць знутры боль і горыч, якія апанавалі. Усім сэрцам і душой я адчула сапраўднае гора бацькі, які ведае, што яго маленькі дзіцёнак-анёлак памірае. Ведае і нічога не можа з гэтым зрабіць. Б Е З Д А П А М О Ж Н Ы.
Я плакала.
Наколькі ўдала былі ўкроплены недарэчныя мужчынавы думкі пра раман і будучых дзяцей у думкі пра цяперашняе гора! Так па-натуральнаму. Па-сапраўднаму. Быццам шукаў у іх паратунак: хоць на хвілінку, секунду забыцца пра сваё няшчасце.
Дачытаўшы апошнюю старонку, я падумала: "Праблемы на працы? Непаслухмяныя дзеці? Сесія? Гэта ўсё такая лухта!"
Лухта, у параўнанні з сапраўднай бядой герояў твора.
І не дай бог зразумець, што гэта такое.
Не дай бог адчуць.
Шах і мат чмошніки і нитіки і всі, хто вважає себе нещасним. Справжнє нещастя, горе описане в цьому короткому оповіданні. "Нема в світі горя більшого, ніж коли батьки хоронять своїх дітей"...