‘Николай Некрасов’
Комментарий к книге Стихотворения
Рецензия на книгу Стихотворения
Ales_Moyski
Живя согласно с строгою моралью,
Я никому не сделал в жизни зла
Как много сделал он, поймут,
И как любил он - ненавидя.
Я никому не сделал в жизни зла
Гэта іранічны рэфрэн да кожнай часткі верша М.А.Някрасава пра маральнаснага чалавека (1847), які застаў жонку з палюбоўнікаму 1-й частцы, і яна памерла; у 2-й памёр сябар у турме, што не сплаціў пазыку; у трэцяй утапіўся селянін, бо не вытрываў прыгнёту; у чацвёртай ад чахоткі памёрла дачка, якую выдаў за старога багацея.
Я аналізаваў ужо яго паэму "Каму на русі жыць добра", а зараз рэцэнзію захацелася напісаць на вершы класіка. "Вчерашний день, часу в шестом..." - верш, напісаны 21 лютага 1852 г. у дзень смерці М.В.Гогаля, пра тое, што разумееш, наколькі чалавек быў важным, толькі пасля яго смерці (у мяне ёсць падобны верш, напісаны ў дзень смерці Рыгора Барадуліна "Сыходзяць беларускія паэты..."):
Как много сделал он, поймут,
И как любил он - ненавидя.
Крылатымі выразамі сталі многія радкі М.А.Някрасава, як напрыклад: "Поэтом можешь ты не быть, но гражданином быть обязан" - з верша "Паэт і грамадзянін" (1856). Магчыма, і вы знойдзеце колькі афарызмаў у вершах М.А.Някрасава, калі пачытаеце яго цудоўную паэзію. Вельмі шмат цікавых вершаў, што адлюстроўваюць яго гістарычную эпоху. Гэта і "Меркаванні ля параднага пад'езда" (пра сялян у лапцях, нагах у крыві, армяках худых, з крыжамі на целе і сагнутымі спінамі, якія прыйшлі да маёнтка пана), гэта "Чыгунка" (1864) і іншыя вершы.
Смачна чытаць, спадарства!
Никогда Некрасов не был "моим" поэтом.
Как не были "моими" художниками передвижники.
У них много общего: детальная прорисовка образов, однозначность сюжетов или их аллегоричность - для меня это близкие понятия, ибо аллегория однозначна.
Повествовательность, социальная направленность всех помыслов автора.
Я уважаю любителей такого искусства (а как иначе, если ценительницей его была моя бабушка), но в общем и все.